Majkl Faradej
Majkl Faradej je bio britanski hemičar i fizičar, čiji je doprinos u oblastima elektriciteta i magnetizma veoma značajan.
Početak
Rođen je 22. septembra 1791. godine u Londonu. Njegova porodica nije bila dobrostojeća, pa je najosnovnije obrazovanje jedino što su roditelji mogli da mu priušte. Sa 14 godina je postao šegrt kod jednog knjigovesca, a narednih sedam godina je širio svoje obrazovanje čitajući knjige s raznoraznim naučnim temama.
Prisustvovao je predavanjima hemičara Hamfri Dejvija (održanih 1812. godine u prostorijama Kraljevskog društva), nakon kojih je pisao pomenutom hemičaru, tražeći mu posao asistenta. Međutim, iako ga je prvobitno odbio, Dejvi mu je 1813. godine dao posao laboratorijskog asistenta u Kraljevskom društvu.
Rad
Godinu dana kasnije, Faradej je, zajedno s Dejvijem i njegovom ženom, krenuo na osamnaesto-mesečni put u Evropu, obilazeći Francusku, Švajcarsku, Italiju i Belgiju, i upoznajući se s mnogim uticajnim naučnicima tog doba. Po povratku u Englesku, nastavio je da radi u Kraljevskom društvu, pomažući Dejviju i drugim naučnicima za vreme njihovih eksperimenata.
Nekoliko godina kasnije je objavio rad o elektromagnetskoj rotaciji, principu na kom se zasniva rad elektromotora. Pored istraživanja rada elektromotora, bavio se i raznim drugim projektima i eksperimentima. Počeo je da drži predavanja petkom uveče u Kraljevskom društvu 1826. godine, a ubrzo je osnovao i Božićna predavanja, koja se i dalje održavaju. Ova predavanja su mu pomogla da stekne reputaciju izvanrednog naučnog predavača tog vremena.
Oženio se Sarom Bernar 1821. godine. Imali su srećan i skladan brak, ali nikada nisu imali dece.
Otkrića Majkla Faradeja
Faradej je 1831. godine otkrio elektromagnetsku indukciju, princip koji pokreće električni transformator i generator. Ovim otkrićem je omogućeno da elektricitet od puke zanimljivosti postane moćna, nova tehnologija. Faradej se od tada pretežno bavio razvijanjem svojih ideja o elektricitetu. Zahvaljujući njemu, skovani su termini elektroda, katoda i jon. Svoje naučno znanje je koristio u praksi, pomažući naučnim savetnicima i profesorima na univerzitetima.
Međutim, početkom četrdesetih godina, njegovo zdravlje je počelo da se pogoršava, ubrzo je počeo da gubi pamćenje, pa se tako smanjio i njegov istraživački rad.
Preminuo je 25. avgusta 1867. godine u svojoj kući u Hempton Kortu.
