--> Džefri Čoser
Džefri Čoser je bio engleski filozof, vojnik, diplomata i prvi veliki pesnik, koji se proslavio po svom delu Kanterberijske priče. Smatra se ocem engleske poezije.
Rani život Džefrija Čosera
Rođen je oko 1340. godine u Londonu, u porodici uspešnih trgovaca vinom. O njegovom detinjstvu i obrazovanju se ne zna gotovo ništa, a pretpostavlja se da je pohađao religijsku školu Sveti Pavle.
Postao je dvoranin grofice Elizabete, žene trećeg sina kralja Edvarda III, 1357. godine. Tokom britanske invazije na Francusku 1359. godine, završio je u zarobljeništvu, ali ga je kralj ubrzo otkupio. Nakon toga ga je Edvard III često slao kao svog diplomatskog predstavnika u Francusku, Đenovu i Firencu, a Čoseru su ova putovanja omogućila da se upozna i dođe u dodir s književnošću italijanskih pisaca Aligijerija i Bokača.
Negde oko 1366. godine, oženio se Filipom Roet, kraljičinom družbenicom. Smatra se da su imali troje ili četvoro dece. Filipina sestra se kasnije udala za kraljevog četvrtog sina Džona, koji je bio Čoserov zaštitnik i dobar prijatelj.
Uloge na dvoru
Od 1374. godine Čoser je obavljao dužnosti nadzornika unosnih dvorskih dešavanja, a desetak godina kasnije je postao i član parlamenta, postajući sinonim za pravdu. Takođe, nadgledao je izgradnje kraljevskih zgrada, a imao je i brojna druga zaduženja, služeći kralju Edvardu III i njegovom nasledniku Ričardu II.
Čoserova poezija
Uporedo s obavljanjem svojih dužnosti na dvoru, Čoser je stvarao najbolju poeziju u tadašnjoj Engleskoj. Njegovo prvo veliko delo je bila Knjiga o vojvotkinji, posvećena prvoj ženi njegovog prijatelja Džona. Neka od ostalih dela su Parlament ptica, Troil i Kresida, Roman o ruži, Legende o dobrim ženama. Svoje najpoznatije delo, Kanterberijske priče, započeo je 1387. godine. Ovo delo čine priče koje pripoveda grupa ljudi na putu za Kanterberi, kako bi skratili vreme i kako bi im se putovanje brže završilo.
Ovaj veliki pesnik je umro 25. oktobra 1400. godine u Londonu, a sahranjen je u Vestminsterskoj opatiji. Njegovo grobno mesto je kasnije postalo tzv. pesnički kutak, na kom se odavala čast i gde su sahranjivani još neki poznati britanski pisci, kao što su Robert Brauning i Čarls Dikens.
