Prva eksplozija života na Zemlji uticala je na dešavanja duboko ispod njene površine

Povezane objave

• Na današnji dan preminuo Teodor Ruzvelt 06/01
• Država sa 68 zvaničnih dijalekata 14/05
• Znate li šta je “Sicilijumska dolina”? 15/11

Kambrijska eksplozija, koja se dogodila pre oko 541 milion godina, odigrala se kada su život i organizmi osvojili planetu Zemlju. Sada su nova istraživanja otkrila kako je ta eksplozija života ostavila tragove duboko unutar Zemljinog omotača.

Za naučnike, to pokazuje povezanu interakciju između Zemljine površine i onoga što leži ispod, dok se sedimenti koji nose organski materijal guraju ispod zemlje tokom ogromnih geoloških vremenskih razmera subdukcijom.

Nova studija je proučavala retke vulkanske stene ispunjene dijamantima koje se nazivaju kimberliti. Kada bivaju gurnuti na površinu, oni nam govore šta se dešava duboko u omotaču, a istraživači su izmerili sastav ugljenika u 144 uzorka uzetih sa 60 lokacija širom sveta.

Među geolozima preovlađuje mišljenje da ugljenik zarobljen u dijamantima ne varira značajno tokom velikih vremenskih razmaka od više stotina miliona godina.

Ipak, ovde su istraživači pronašli promenu u odnosu između specifičnih izotopa ugljenika pre oko 250 miliona godina, otprilike u vreme kada bi sediment iz kambrijske eksplozije bio savijen u omotač. To je tranzicija potencijalno uzrokovana ogromnim promenama u ciklusu ugljenika tokom vremena kada je biosfera povećavala masu i raznolikost.

„Ova zapažanja pokazuju da biogeohemijski procesi na površini Zemlje imaju dubok uticaj na duboki omotač, otkrivajući integralnu vezu između dubokih i plitkih ciklusa ugljenika“, pišu istraživači.

Ovu vezu između kruženja ugljenika blizu površine i dubljeg podzemlja nije bilo lako izmeriti, i zaista se značajno promenila tokom milijardi godina koliko Zemlja postoji, umesto da je ostala fiksna.

Ipak, čini se jasnim da su mrtva stvorenja zarobljena u sedimentu pronašla put u omotač kroz tektoniku ploča. Njihov ugljenik ostaje pomešan s drugim materijalom, pre nego što na kraju ponovo stigne na površinu kroz događaje poput vulkanskih erupcija.

Veza je potvrđena daljim posmatranjem stroncijuma i hafnijuma u ​​uzorcima. Poklapali su se sa uzorkom ugljenika, sužavajući broj mogućnosti kako su ove stenske kompozicije izmenjene.

„To znači da se potpis za ugljenik ne može objasniti drugim procesima kao što je otplinjavanje, jer inače izotopi stroncijuma i hafnijuma ne bi bili u korelaciji s onima ugljenika“, kaže geohemičar Andrea Đulijani iz ETH Ciriha u Švajcarskoj.

Tehnički, ono s čime imamo posla je tok sedimentne subdukcije, a ovi detalji ciklusa ugljenika su važni u smislu svesti o tome šta se dešava na našoj planeti, posebno pošto se posledice klimatske krize i dalje osećaju.

Nove studije nastavljaju da otkrivaju više o tome kako se ugljenik uzima i vraća u atmosferu, posebno kroz kontinuirano recikliranje tektonskih ploča koje čine površinu planete.

Naučnici znaju da, relativno govoreći, samo male količine sedimenta uopšte budu potisnute duboko u omotač kroz zone subdukcije, što znači da su tragovi kambrijske eksplozije morali imati direktan put do dubina omotača.

„Ovo potvrđuje da subdukcijski stenski materijal u Zemljinom omotaču nije raspoređen homogeno, već se kreće duž određenih putanja“, kaže Đulijani.

“Zemlja je zaista kompleksan sveukupni sistem. Ono što sada želimo da je detaljnije razumemo ovaj sistem.”