Mihajlo Pupin – dobitnik Pulicerove nagrade

Povezane objave

• Novine u gimnazijama od septembra naredne godine 20/11
• Srednje škole u Srbiji: i dalje neposredna nastava uz preporuku nošenja maski 14/03
• Definitivno: Kombinovati test sutra, matematika u četvrtak! 18/06

Naučnik i pronalazač, Mihajlo Pupin, dobio je, za autobiografiju “S pašnjaka do naučenjaka”, Pulicerovu nagradu, 1924. godine. U delu opisuje svet iz kog dolazi, svoj rodni Idvor, svoj narod i svoju majku. 

Pored autobiografije, napisao je još dve knjige “Nova reformacija: od fizičke do duhovne stvarnosti” i “Romansa o mašini”.

Pored Pulicera, dobitnik je brojnih naučnih nagrada i medalja. Bio je član Srpske kraljevske akademije, član Američke akademije nauka, počasni doktor mnogih univerziteta i nosilac jugoslovenskog odlikovanja Beli orao Prvog reda.

Izneo je brojne zaključke od velikog značaja za telefoniju, telgrafiju, rentgenologiju, a zaslužan je i za razvoj elektrotehnike.

Život Mihajla Pupina nije bio lak, po dolasku u Ameriku, sa pet centi u džepu, počeo je da radi kao fizički radnik preko dana, dok je noću učio jezike i pohađao večernje kurseve. Godine 1879., zahvaljujući radu i upornosti, postaje student koledža Kolumbija.

Pupin je bio jedan od osnivača velike institucije u SAD-u, Nacionalnog savetodavnog komiteta za aeronautiku, poznatu kao NASA.

Pupinova teorija omogućila je otklanjanje štetnog dejstva kapacitivnosti vodova, koja je predstavljala glavnu smetnju u prenosu signala na dužim rastojanjima. Problem je rešen postavljanjem induktivnih kalemova, koji su u njegovu čast prozvani Pupinovi kalemovi.

Kada je čast u pitanju, Pupin je svom imenu dodao Idvorski, u čast rodnom mestu. Rođen je 09. oktobra 1854. godine u mestu Idvor u Banatu.

Bio je veliki ljubitelj umetnosti, a njegov legat se i danas čuva u Narodnom muzeju u Beogradu.

Mihajlo Pupin umro je 12. marta 1935. godine, u Njujorku.