Ko su bili Stari Sloveni?

Povezane objave

• Na današnji dan preminuo Ivan Grozni 18/03
• Bizarne teorije zavere o omiljenim crtanim filmovima 01/03
• Pet načina da budemo srećniji već danas 13/01

Drevni narod koji je u prošlosti naseljavao naše prostore, naši preci, ostavili su vrlo malo pisanih tragova. Stari Sloveni nisu imali svoje pismo, običaje, verovanja i legende uglavnom su usmeno prenošeni pa se njihova autentičnost gubi raznim konotacijama prepričavanja usmeno sa generacije na generaciju. Kako prolaze vekovi Staroslovenski magični svet bledi. Ono što se o našim precima zna, i dokazuje ili opovrgava priče, su i arheološki pronalasci i neumoran naučni rad kojim se naučnici trude da nam „istkaju“ zaboravljenu istoriju našeg naroda.

Poreklo Starih Slovena

Smatra se da su Sloveni grupa naroda koja početkom XXI veka naseljava 35 posto teritorije Evrope i veliki deo Azije i deli se na tri grupe: Istočne Slovene (Rusi, Belorusi i Ukrajinci), Zapadne Slovene (Poljaci, Česi, Slovaci i Lužički Srbi- neki autori ih smatraju naslednicima Baltičkih Slovena) i Južne Slovene ( Srbi, Hrvati, Slovenci, Makedonci i Bugari, uz Crnogorce i Bošnjake kao pripadnike ovih naroda, sada samostalne). Četvrta grupa, nekadašnji Pomeranijski, Polapski ili Baltički Sloveni, danas više ne postoji, već je u potpunosti germanizovana, izuzev Lužičkih Srba.

Jezici

Slovenski jezici su i danas veoma slični a u prošlosti je bilo još manje razlike.Najstariji slovenski jezik, od kojeg su se razvili svi slovenski jezici, naziva se protoslovenski ili praslovenski. O njemu se danas ne zna mnogo jer nema spomenika najranije slovenske pismenosti. On datira možda čak i sa kraja III veka pre nove ere, a zbog činjenice da je u X i XI veku još uvek postojala nesumnjiva jezička bliskost međusobno udaljenih slovenskih plemena, neki naučnici smatraju da je praslovenski jezik postojao sve do tog vremena, postepeno prerastajući u današnje slovenske jezike.

Religija

Reč „Bog“ u Slovena postojala je i pre hrišćanstva, samo se kod ovog drevnog naroda radilo o verovanju u više bogova ili politeizmu. Oni su poštovali više božanstava kojima su se molili, bajali, posvećivali rituale, predmete ili obrede, žrtve, statue, slavlja, pirove, proslave. Najranija verovanja ovog naroda potiču od poštovanja prirodnih pojava- zemlje, vode, vazduha, vetra, sunca, a potom oni te pojave uobličavaju u božanstva i daju im imena, sinonime, posvećuju im sveta mesta i posebne predmete, prepisuju osobine običnih ljudi ali i magiske, prepoznaju ih u životinjama i godišnjim dobima, nepogodama i pogodama. Verovalo se da je jedan bog nad bogovima- vrhovni bog, to je bio Svarog, bog neba i svetlosti, a negde se spominje i Perun kao vrhovni bog ili drugo ime za Svaroga, ali i kao njegov sin. Perun je bog groma i oluje. Takođe poštuju Striboga- boga vode i vazduha, Crnoboga-vladar tame i sveta mrtvih, Triglava-troglavi boga ratnika, Velesa – zaštitnik životinja, ploda i šuma, Dajboga- bog sunca i vatre, Jarovida-bog srdžbe, jarosti i rata, Svetovida-bog sa četiri glave koji može da vidi sve ćetiri strane sveta istovremeno, Vesnu- boginju proleća i plodnosti, Moranu- boginju zime, noći i smrti, Mokoša- boginja žena.